Dagelijks ontvang ik in mijn e-mailbox steunbetuigingen als deze: “Bij deze wil ik u veel sterkte en wijsheid wensen vanwege de Jodenhaat die door geheel Europa raast. Het begon al in de 3e eeuw toen de kerkvaders het beleid veranderden door de Joden buiten te sluiten. Leugens die ze toen verzonnen, doen nog steeds de ronde. Mijn hart huilt, en ik bid voor U en alle Joden, dat de Heer u allen zal beschermen.”
Het had vandaag eigenlijk een gewone dag zullen worden. Van 9:00 – 11:00 uur mijn jaarlijkse gastcollege aan de Theologische Universiteit Apeldoorn waar ik fysiek aanwezig kon zijn, daarna een bezoek aan een ernstig zieke vrouw in het ziekenhuis te Ede die nog niet weet hoe ziek ze is, huiswaarts om e-mails te beantwoorden, een online vergadering over sjechieta (koosjer slachten) met een commissionair van de Europese Unie, een pastoraal gesprek bij mij thuis, ticket geboekt naar de USA voor de bar mitswa van een kleinzoon en dan nog wat klusjes om de dag dan te eindigen met een fikse wandeling met een goede vriend en vervolgens, als een soort rituele dagsluiting, ‘het dagboek’. Maar het verliep toch anders dan gepland. Emotioneel heb ik mezelf doorgaans goed onder controle. Maar vandaag ging het in mijn beleving mis. Het begon met de bovenstaande steunbetuiging die mij keihard op de realiteit wees van het opkomend antisemitisme met als gevolg dat ik mij, toen tijdens het gastcollege in Apeldoorn gevraagd werd naar de situatie in Israël, te emotioneel heb geuit: “Dank voor uw indrukwekkende college. Maar we schrokken van uw opmerking dat als u geen opperrabbijn zou zijn, u waarschijnlijk al wel verhuisd was naar Israël. Het beeld van een kapitein die een zinkend schip niet mag verlaten was wat dat betreft even schokkend als veelzeggend. Dank voor de open, persoonlijke en kwetsbare toon in het gesprek, dat ook mij persoonlijk raakte. Sterkte en wijsheid in het opkomen voor het belang van een veilige plaats voor de Joodse mensen in ons land. Waar mogelijk willen we u daarin steunen. Onderdeel daarvan is uw stem een plaats te geven in het curriculum van de Theologische Universiteit te Apeldoorn. We stellen deze samenwerking bijzonder op prijs. Dit biedt o.m. de gelegenheid om studenten als toekomstige voorgangers een beter zicht te geven op de situatie van de Joodse gemeenschap in Nederland. Dr. Michael (M.C.) Mulder, Universitair docent Nieuwe Testament, Judaïca en Kerk en Israël, Theologische Universiteit Apeldoorn”. Ik weet niet of ik dit zo had moeten formuleren, want uiteindelijk laat ik me niet verdrijven uit mijn geboorteland waar ik al zeker tien generaties deel van uitmaak. Maar daarna ging het wederom mis. De commissionair van de Europese Unie was vriendelijk en politiek correct. Zij zal opkomen voor sjechieta (koosjer slachten), maar ik kreeg niet de indruk dat het antisemitisme, wat gewoon ten grondslag ligt aan het verbod op de sjechieta, door haar werd aangevoeld. En dus ging ik weer, in mijn optiek, de fout in en vermeldde dat in de straat van mijn dochter in Londen met luidsprekers werd opgeroepen om Joodse vrouwen en meisjes te verkrachten. Wat dierenwelzijn? Als er één godsdienst is die het dierenwelzijn hoog in het vaandel heeft…Waarom geen aanpak van het echte en aantoonbare dierenleed: het transport, het sadisme in de abattoirs. Waarom geen duidelijker hoorbaarder protest van de EU ten aanzien van antisemitische leuzen in heel Europa tijdens anti-Israël demonstraties? Ik laat me niet uit Europa verdrijven, hoewel mijn verstand mij aangeeft dat verhuizen naar Israël wel verstandig zou zijn. Maar een kapitein verlaat zijn zinkend schip niet als eerste. Maar los hiervan: Eeuwen Europees Jodendom moet aanwezig blijven, ik laat het schip niet zinken! Ik voel de emotie weer opkomen, terwijl ik dit schrijf. En dan lees ik ook nog dat Kaag en Rutte onenigheid hadden over… Israël! Voeg daar dan nog aan toe dat vijf PKN-predikanten menen vergiffenis te moeten vragen aan de Palestijnen omdat ze het hebben toegelaten dat Joden naar Israël zijn verhuisd na de Holocaust. Ik ga naar bed en ben dankbaar met de vele steunbetuigingen en hoop op betere tijden en een betere gemoedstoestand voor mezelf.
Gedurende coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel
Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken dagelijks op https://niw.nl/category/dagboek/
