Nieuw visitekaartje aflevering 1, Dagboek van de Opperrabbijn 12 december 2021

Het was vandaag een dag met 510 km. Zelf gereden! De dag begon nog voor het krieken van de dageraad (Is dat goed Nederlands, vraag ik me af). Ik moest namelijk om 8:05 uur in Amstelveen mijn boostervaccinatie krijgen en werd dus 5 minuten eerder verwacht. Om 8:00 uur was het vaccinatiebureau nog niet open, terwijl er wel al een groepje mensen voor de deur stond te wachten. Hoewel er al medewerkers binnen waren, mochten we toch niet naar binnen. Een van de aanwezigen begon zowaar te hoesten en sprak de hoop uit dat hij niet vanwege het in de koude staan de griep zou krijgen en dus niet meer geboosterd zou kunnen worden Het was dus al met al best gezellig, zo’n boosterprikje. Zo’n 2½ uur later was ik weer thuis. Ochtendgebed gedaan, ontbeten en toen moesten we naar Maastricht waar de zoon van de lokale rabbijn zijn Bar Mitswa vierde. Uiteraard zou ik gevraagd worden om daar de jonge man toe te spreken, want dat is mijn lot als opperrabbijn. Waar ik ook kom, ik moet altijd een toespraak houden die dan ook nog inhoudelijk iets moet uitstralen en een boodschap moet meegeven. Dus onderweg nadenken en maar hopen dat er iets in me opwelt. Maar ik kreeg weinig bedenktijd want al snel kreeg ik een telefoontje van een Joodse Gemeente: sterfgeval! En dus regel ik vanuit de auto alles dat geregeld moet worden hoewel ik geen begrafenisondernemer ben, maar een onbezoldigde rabbijn die in de gelukkige situatie verkeert dat hij ook na zijn pensionering zich dienstbaar mag maken voor de gemeenschap. Vreugde en verdriet, bar mitswa en sterfgeval, het loopt bij een rabbijn allemaal door mekaar. En dan ook nog administratie. Want, omdat ik in diverse stichtingen zit, moet ik UBO’s regelen. Als een stichting namelijk geen UBO aanstelt, krijgt hij problemen! Ik heb het verzoek van de KvK, de Kamer van Koophandel, om UBO’s aan te stellen uitgebreid gelezen, maar helaas, ik kan er geen touw aan vastknopen. Maar als Jood en als Rabbijn heb ik geleerd dat het meeste niet begrepen kan en hoeft te worden. Het gaat om de daad! Onderweg heb ik me ook nog wel beziggehouden met het ontwerp van mijn nieuwe visitekaartje en nieuw briefpapier. Iedere letter en iedere komma telt en heeft een diepere betekenis. Als ik te veel benadruk dat ik opperrabbijn ben, gaan er leden gillen, dus moet dat ‘opperrabbijn’ niet te veel zichtbaar zijn. Anderzijds moet ik mezelf niet belachelijk maken en me aan de kant laten schuiven en dan op een gegeven moment geen gezag kunnen uitoefenen. Nou is dat niet zo’n ramp, maar soms is mijn opper-rabbinale gezag nodig om knopen door te hakken of juist om mensen met persoonlijke problemen gewoon te begeleiden. Dat voortdurend afwegen en balanceren tussen gewoon mezelf zijn en de positie die ik bekleed ten goede aanwenden, is een lastige. Althans voor mij want, ik veronderstel dat u mij niet gelooft, ik ben van nature verlegen. Ik hoor u denken dat dat niet zichtbaar is, maar het vooraan-staan gaat tegen mijn natuur in, maar wordt qualitate qua van mij wel verlangd. En dus zat ik in mijn gedachte enerzijds op de weg (naar Maastricht) en anderzijds bij mijn nieuwe visitekaartje en briefpapier. Maar is een visitekaartje dan wel zo belangrijk? Deed me denken aan de aanstelling van een nieuwe directeur in het Sinai Centrum. Een van de psychologen die toen ook al eeuwen aan het Sinai Centrum was verbonden, had een diavoorstelling gemaakt van de logo’s van alle directeuren, want iedere nieuwe directeur wilde een nieuw logo gekoppeld aan een nieuw beleid. Aan het eind van de diavoorstelling en dus na zeven logo’s, kwam mijn persoon in beeld met de opmerking dat ondanks alle veranderende benaderingen de Geestelijke Verzorging ongewijzigd bleef. Dat had die psycholoog goed bemerkt, want waarden en normen zijn in het Jodendom, en dus in mijn bijdrage aan het welzijn van de patiënten, ongewijzigd gebleven. Natuurlijk kan de vorm veranderen en sprak ik vroeger over patiënten en nu over cliënten, maar in essentie hoort mijn opstelling niet te veranderen. De bar Mitswa was geweldig. Ondanks corona en de beperkte tijd was het echt fijn, warm en inspirerend. Ik moet stoppen om dit dagboek op tijd online te krijgen. Het volgende dagboek wil ik de problematiek rondom mijn nieuwe visitekaartje uiteenzetten. Zal wel een heel dagboek-vullend zijn.

Gedurende de coronatijd houdt Opperrabbijn Jacobs een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken op https://niw.nl/category/dagboek/

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

RSS
Follow by Email